Ropucha szara to największa z żyjących w Polsce ropuch. Bardzo mocno widoczny jest dymorfizm płciowy: samce są o wiele mniejsze.
Ciało ropuchy jest masywne, z szerokim pyskiem. Skórę grzbietu ma chropowatą z powodu występowania na niej brodawek. Z tyłu głowy ropucha wykształciła gruczoły przyuszne, w których znajduje się jad.
Błony pławne sięgają ropusze do połowy palców.
Jest koloru brązowego, z domieszką koloru szarego. Brzuch ma zawsze nieco jaśniejszy, pokryty plamami.
Gody ropuchy zaczynają się w kwietniu. Nie zmienia się ubarwienie samca, pojawiają się zaś czarne gruczoły jadowe na trzech palcach odnóży przednich. Kiedy samiec nie znajdzie sobie samicy do pary staje się agresywny i może atakować inne zwierzęta.
Samica składa jaja, które zaczepia na "sznurkach" i zawiesza je na roślinach.
Kijanki są czarne od strony grzbietowej, brzuch mają jaśniejszy. Mają długość ok. 3 cm. Przeobrażają się na koniec czerwca i gubią wtedy ogon. Małe żaby masowo opuszczają wtedy jezioro, a podczas swoich wędrówek wiele z nich traci życie - są pożerane przez inne zwierzęta, albo wpadają pod koła samochodów.
Dojrzałość płciową samce osiągają w 2 roku życia, samice w 3.
Prowadzi wieczorny i nocny tryb życia, a do wody wchodzą tylko podczas godów. Porusza się dość nieporadnie. Ropucha jest niezwykle żarłoczna, zjada wszystkie zwierzęta, jakie tylko spotka. Zjada dżdżownice, ślimaki, owady, pająki.
Ropucha jest bardzo pomocna w walce ze szkodnikami ogrodów i pól, które masowo zjada. Pożera, jako jedna z nielicznych zwierząt, stonkę ziemniaczaną.

Występuje w całej Europie (z wyjątkiem Irlandii i niektórych wysp Śródziemnomorskich) i Azji.
Ropuchę szarą można spotkać w lasach, na polach i w ogrodach. Unika terenów suchych i bardzo wilgotnych.