Żuraw zwyczajny - gaduła i tancerz

2014-05-13 13:18:24 (ost. akt: 2014-10-11 12:50:53)
Żuraw zwyczajny - gaduła i tancerz

Autor zdjęcia: Waldemar Bzura (http://www.bzura.eu )

Żurawia z daleka i w locie można pomylić z bocianem, chociaż jest od niego nieco większy. Kiedy jednak usłyszymy głos trąbki - nie mamy już żadnych wątpliwości: lecą żurawie. Ten "trąbkopodobny" odgłos żurawie wydają dzięki niezwykłej budowie krtani.

Żuraw jest większy od bociana, ale w locie można te ptaki pomylić. Z bliska łatwo je odróżnić: żuraw ma długie, zwisające w kształcie pióropusza ozdobne pióra na ogonie i grzbiecie. W okresie godowym żuraw ma pióra popielate, a końcówki skrzydeł czarne. Latem często wierzch ciała robi się brązowawy od szlamu lub żelazistej wody torfowisk.
Dorosłe żurawie osiągają długość ciała ok. 140 cm, rozpiętość skrzydeł do 240 cm i ważą 5–6 kg.
Żuraw to znany wśród ptaków gaduła. Podczas przelotów stada lecą w kluczach lub skośnych szeregach i wydają donośny głos zwany klangorem. Ten hałas, przypominający głos trąbki, jest słyszalny w promieniu kilku kilometrów. Powstaje dzięki pętlowatej budowie tchawicy, działającej jak pudło rezonansowe. Także w gnieździe żuraw odzywa się często, ale już nieco inaczej; brzmi to jak "grrk grrk".


W locie wyciąga szyję i nogi podobnie jak bocian. Uderza skrzydłami powolnie, majestatycznie. Przy poruszaniu się po powierzchni ziemi ruchy ma płynne, powolne. Bardzo płochliwy i czujny.
Żurawie od sierpnia do listopada zbierają się w wielkie stada. W Europie Środkowej gromadzą się w głębi lądu. Skandynawskie i środkowoeuropejskie żurawie odlatują do Hiszpanii (Andaluzja) i Portugalii w październiku i listopadzie. Coraz więcej osobników zimuje coraz bardziej na północ, np. w północnowschodniej Francji, a nawet Niemczech, gdzie mają również lęgowiska. Takie skracanie wędrówek oszczędza energię i zapewnia szybsze zdobycie lepszego terytorium na lęgowiskach. Ptaki skandynawskie, wracając w marcu i kwietniu, zatrzymują się na wypoczynek na terenach na południe od Bałtyku.

Toki odbywają w grupach. Żurawie wykonują wtedy taniec, podskakują i kłaniają się sobie z rozpostartymi płasko skrzydłami. Samce trzymają dziób pionowo i w dostojnym marszu kroczą za samicą. Tańce takie wykonywane są też poza sezonem lęgowym, na miejscach wypoczynku w czasie wędrówek i w trakcie wiosennych zbiorowisk tych ptaków. Samice i samce tworzą małe grupy, biegając ku sobie, wysoko skacząc i uderzając skrzydłami, krążąc w kółko lub zygzakiem. Gdy dobiorą się w pary, pozostają sobie wierne przez całe życie.

Światowa populacja żurawia zwyczajnego jest szacowana na 210-250 tys. osobników. W Polsce liczebność ocenia się na 5-6 tys. par, z czego ok. 30% zasiedla Warmię i Mazury.



Komentarze (1) pokaż wszystkie komentarze w serwisie

Dodaj komentarz Odśwież

Zacznij od: najciekawszych najstarszych najnowszych

Dodawaj komentarze jako zarejestrowany użytkownik - zaloguj się lub wejdź przez FB

  1. Grzesiek #2773292 | 31.11.*.* 7 sie 2019 10:08

    w treści powtarzany jest błędna informacją " kształcie pióropusza ozdobne pióra na ogonie i grzbiecie". Żuraw zwyczajny nie ma pióropusza na ogonie, ogon żurawia jest dość krótki i prosty a widoczny "pióropusz" to wydłużone lotki.

    ! - + odpowiedz na ten komentarz

Zobacz również