Choć mówimy o niej rudzielec, to jednak ssak ten charakteryzuje się zmiennym ubarwieniem grzbietu. Bywają osobniki w odcieniu brązowo-pomarańczowym, jasno- brązowym i ciemn-szarym.
Wiewiórka pospolita (Sciurus vulgaris) występuje w lasach liściastych, iglastych oraz w parkach i zadrzewieniach. To znany wszystkim bardzo ładny ssak nadrzewny należący do gryzoni. Z wierzchu sierść wiewiórki ma kolor rudo - pomarańczowy, boki są szare, a brzuch i podgardle białe.
Ogon zamiast steru
Ten uroczy, powszechnie lubiany gryzoń posiada mocne i ostre siekacze, dzięki którym z łatwością przegryza twarde łupiny orzechów. Długi, puszysty ogon odgrywa ważną rolę podczas skoków, bo stabilizuje kierunek lotu. Ostre pazury pomagają wiewiórkom wspinać się po drzewach i szybko po nich biegać. Wiewiórka gromadzi zapasy żywności w dziuplach opuszczonych przez ptaki lub zakopuje nasiona w ziemi. W ciągu roku wydaje 2, a nawet 3 mioty. Młode rodzą się ślepe. Jak na ssaka przystało, matka karmi je mlekiem przez 8 tygodni. Wiewiórki są altruistkami, potrafią przygarnąć osierocone maluchy.
Nowe zimowe futro
Na jesieni wiewiórki okrywa zimowa szata. Futerko robi się bardziej gęste, ogon puszysty a na uszach pojawiają się charakterystyczne „pędzelki”. W parkach spotykamy osobniki niemal oswojone. Podchodzą blisko do ludzi i biorą z ich rąk różne smakołyki, zupełnie nie wykazując lęku. Jednak z tą zażyłością trzeba uważać, bo niektóre wiewiórki mogą być potencjalnymi nosicielami wścieklizny. Gryzonie te wprawdzie nie zapadają w sen zimowy, jednak w srogie zimy ograniczają swoje wyjścia z dziupli. Obecnie w zimowych ubrankach nadal harcują po drzewach w lasach i w parkach, bo zima w tym roku jest znowu mało zdecydowana...
Maria Olszowska
Autorka jest emerytowaną nauczycielką biologii. Pochodzi z Krakowa, od trzydziestu lat mieszka w Mrągowie. Wciąż odkrywa piękno Mazur i chciałaby zachęcić innych do poznawania cudów tej krainy
Autorka jest emerytowaną nauczycielką biologii. Pochodzi z Krakowa, od trzydziestu lat mieszka w Mrągowie. Wciąż odkrywa piękno Mazur i chciałaby zachęcić innych do poznawania cudów tej krainy
Sosna zwyczajna (Pinus sylvestris L. ) - drzewo iglaste, zimozielone, korona luźna, z konarami rosnącymi... 
Gatunek płaza bezogonowego z grupy żab brunatnych.
Długość ciała samic 4–8 cm, masa ciała 8–24 g, długość... 
Gatunek rośliny wieloletniej z rodziny dzwonkowatych.
Wygląd: łodyga wzniesiona, prosta, kanciasta,... 
Gatunek niewielkiego ptaka wędrownego z rodziny drozdów (Turdidae) wielkości kosa, o nieco dłuższych... 
Pajęczaki należące do podgromady roztoczy (Acari), traktowane jako grupa umowna lub jako nadrodzina Ixodoidea... 
Komentarze (1) pokaż wszystkie komentarze w serwisie
Dodaj komentarz Odśwież
Zacznij od: najciekawszych najstarszych najnowszych
Dodawaj komentarze jako zarejestrowany użytkownik - zaloguj się lub wejdź przez
coś podobnego? #2146793 | 89.228.*.* 31 gru 2016 13:20
pisałem już kilka dni temu ze nad brzegiem jazioraka przy skwerze Żeromaskiego oraz nad brzegiem małego jezioraka przy machaniku mamy nadgryzione drzewa przez bobry może ktoś z ochrony przyrody zainteresował by się tym to może być ciekawostka iławska??
!
odpowiedz na ten komentarz