Gatunek płaza z rodziny żabowatych. Podobnie jak żaba dalmatyńska i żaba moczarowa należy do tzw. żab brunatnych, która to nazwa bierze się od koloru skóry tych zwierząt. Rozmnaża się w płytkich zbiornikach wodnych. Duży wpływ na rozród wywiera temperatura, swój udział mają też szerokość geograficzna i drapieżnictwo. Występuje kijanka żywiąca się roślinami wodnymi, glonami i drobnymi zwierzętami wodnymi. Osobniki dorosłe są mięsożerne, poza sezonem rozrodczym wiodą lądowy tryb życia, polując zmierzchem i nocą. Zdarzają się przypadki zmiany płci.
Osiąga 7–9, czasem do 11 cm długości. Największe rozmiary cechują osobniki z umiarkowanych szerokości geograficznych.

Poszczególne osobniki żaby trawnej różnią się od siebie ubarwieniem. Gładka skóra tego gatunku obfituje w chromatofory. Ich grzbiety mogą przybierać barwy różnych odcieni brązu (szarobrązowe, oliwkowobrązowe), żółci, szarości, spotyka się też oliwkowe i rudawe. Grzbiet i boki pokrywa drobne lub większe ciemne plamkowanie. Od oka do nasady kończyn przebiega trójkątna ciemnobrunatna plama skroniowa. Szyję zdobi ciemna plama w kształcie litery V. Tylne łapy zdobią poprzeczne pasy. Brzuszna strona ciała przyjmuje kolory białe, żółtawe i szarawe z plamkowaniem brązowym, brązowoszarym lub czarnym.
Głowa jest mała. Źrenica oka leży horyzontalnie. Pysk określa się jako zaokrąglony, krótki i tępy lub szeroki, ostro zakończony. Tylna część języka jest wolna i rozwidlona. Występują zęby lemieszowe.
Ciało jest korpulentne, wydłużone, krępe.
Stosunek długości ciała do długości goleni wynosi 1,76-2,0. Gdy płaz ustawia swe długie, silne, zdolne do wykonywania dalekich skoków tylne łapy wzdłuż ciała, staw skokowy górny znajduje się w okolicy oka. Nigdy nie sięga jednak końca pyska. Palce spaja błona pławna, niezbyt silnie rozwinięta.
Obserwuje się dymorfizm płciowy. Samice osiągają większą długość ciała, niż samce. Różnice te zmniejszają się z wiekiem. U samców występują wewnętrzne parzyste worki rezonansowe, a także opuszki na pierwszym palcu. Podczas sezonu godowego ich podgardle przybiera barwę niebieskawą. Wtedy też samce ubarwione są jasno, szarawo, samice zaś brązowo i rudo.
Dojrzałość płciową zwierzęta te osiągają nie później, niż w 3. roku życia. Rozród odbywa się od lutego albo marca (w Polsce od końca marca) do późnego czerwca, zazwyczaj w kwietniu. Skrzek ma postać galaretowatych, kulistych kłębów liczących 670-4500 jaj, tworzących razem wielkie agregacje, liczące nieraz setki takich pojedynczych kłębów.

Zamieszkuje większą część Europy i przyległe rejony Azji. Na północy sięga Norwegii, Finlandii i Federacji Rosyjskiej, dochodząc na wschodzie Norwegii do północnego wybrzeża kontynentu (północne wybrzeże Morza Białego, południowe – Morza Barentsa, jest to jedyny płaz Przylądka Północnego). Na południu osiąga północną Hiszpanię, granica jego zasięgu przebiega jednak na północ od Portugalii. Sięga północnych Włoch, na górzystych terenach Bałkanów występują rozsiane populacje. Na zachodzie sięga Irlandii, na wschodzie zaś azjatyckich ziem Federacji Rosyjskiej i północnego Kazachstanu.
Obszar zasięgu obejmuje następujące państwa: Albania, Andora, Austria, Białoruś, Belgia, Bułgaria, Chorwacja, Czarnogóra, Czechy, Dania, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Liechtenstein, Luksemburg, Macedonia, Niemcy, Norwegia, Polska, Rumunia, San Marino, Serbia, Słowacja, Słowenia, Szwajcaria, Szwecja, Ukraina, Węgry, Wielka Brytania, Włochy. Wedle niektórych źródeł płaza spotyka się też w Chinach i Japonii.

Ten pospolity płaz nie jest zagrożony wyginięciem, pomimo to figuruje w licznych Czerwonych Księgach i Listach. Negatywny wpływ wywierają nań m.in. zanieczyszczenie środowiska i fragmentacja siedlisk.