Gatunek owada prostoskrzydłego z rodziny pasikonikowatych (Tettigoniidae). Duży owad o długości ciała do 40 mm i skrzydłach wystających daleko za odwłok. Pospolicie występuje wśród wysokiej trawy. Dorosłe pasikoniki polują na mniejsze owady, a młode żywią się liśćmi. Dobrze wspina się i skacze. Potrafi też dość dobrze latać. Jego zielone ubarwienie pomaga mu być trudno dostrzegalnym wśród źdźbeł traw, krzewów i drzew. Silnie rozwinięty aparat gębowy, długie czułki, dobrze wykształcone oczy i silne nogi czynią go sprawnym myśliwym. Samica pasikoników zielonych wbija swoje pokładełko w rośliny, korę drzew lub ziemię i składa jajka.

W słoneczne, letnie dni samce przez całe popołudnie i nocą trą pierwszą parą sztywnych skrzydeł, na których znajdują się aparaty strydulacyjne, żeby zwabić do siebie samice.

W Polsce zimują jaja. Larwy wylęgają się wiosną. Osobniki dorosłe występują od lipca do października.

Występuje w Europie, Azji i północnej Afryce. W środkowej Europie jest pospolity.