Ciało wydłużone, lekko bocznie spłaszczone, wzdłuż linii bocznej 55–77 łusek.
Ma stosunkowo małą głowę. Jego otwór gębowy przedni, sięga za tylną krawędź oka, paszczę ma silnie uzębioną, kilka zębów w przedniej części szczęki znacznie większych od pozostałych. Oczy są duże, opalizujące, świecące w ciemnościach. Płetwy grzbietowe dość daleko oddalone od siebie.
Grzbiet szarozielony lub szarobrązowy, boki jasne srebrzystozielone z 8–12 ciemnymi smugami często rozmazującymi się w plamy, brzuch biały.
Płetwy grzbietowe i ogonowa pokryte ciemnymi plamkami, rozmieszczonymi regularnie między promieniami. Płetwy piersiowe jasnożółte, pozostałe płetwy bladożółte.
Dorasta do 100–130 cm długości i 10–15 kg masy ciała (rekord polski 15,6 kg).
Sandacze są aktywne wieczorem, najbardziej zaraz po zachodzie słońca, w nocy i nad ranem. Doskonale widzi w ciemności. Wylęg żywi się planktonem, przy długości 3-4 cm, zaczyna polować na narybek innych ryb, przy długości 5-10cm staje się typowym drapieżnikiem. Żywi się niewielkimi rybami, bo wielkość zjadanych ryb ogranicza wąskie gardło. Oprócz ryb zjada też larwy owadów, dżdżownice, żaby. Często goni swoją zdobycz, płynie wtedy charakterystycznym, zygzakowatym torem, wtedy też osiąga prędkość dochodzącą nawet do 30km/h.
Tarło ma miejsce w kwietniu i maju, w temperaturze około 12°C, w płytkiej wodzie. Samiec buduje gniazdo wśród korzeni roślin, albo zatopionych gałęzi, samica składa do niego średnio 200-300 tys. ziaren ikry o średnicy dochodzącej do 1,5,m. Ikra jest kleista o jasnożółtej barwie. Samiec strzeże gniazda i chroni ikrę przez zamuleniem i zapewnia stały dopływ czystej, dobrze natlenionej wody. W zależności od temperatury czas inkubowania skraca się: przy temperaturze 10°C wynosi 12 dni, przy temp. 20°C tylko 3 dni. W wieku 4 lat sandacz osiąga średnią długość około 50-60 cs i do 2 kg masy ciała.
Sandacz jest często hodowany w sztucznych zbiornikach, ma duże znaczenie gospodarcze.

Występuje w całej Europie od dorzecza Renu i Rodanu po Morze Kaspijskie oraz w południowej Anglii. Nie występuje w północnej Skandynawii, północnej Rosji oraz na półwyspach Apenińskim i Bałkańskim.
Występuje w jeziorach, zbiornikach zaporowych, średnich i dużych nizinnych rzekach, wyrobiskach oraz w płytkich wodach przybrzeżnych Bałtyku. Preferuje głębokie, mętne wody o twardym, piaszczystym, żwirowatym bądź gliniastym dnie. Jest wrażliwy na niedobór tlenu.

Okres ochronny: od 1 stycznia do 31 maja
Wymiar ochronny: 50 cm
Dobowy limit połowu: 2 szt.