Wysoczyzna Elbląska od A do Z 2024: A jak aster solny

Kwitnie od wiosny do jesieni

Od kwietnia do października nad Zalewem Wiślanym w okolicy Tolkmicka można napotkać astra solnego (Aster tripolium) - roślinę o równowąskolancelowatych, dość mięsistych liściach. Jak inne gatunki z rodziny złożonych (np. złocienie, rumianki stokrotki) astry mają kwiatostany złożone z wielu drobnych kwiatów, w sposób, który powoduje, że kwiatostan wygląda jak kwiat. W wypadku astra solnego, wewnątrz koszyczka kwiatowego są żółtopomarańczowe rurkowate kwiaty, a na zewnątrz: języczkowate, liliowofioletowe do białych. Inną cechą wyróżniającą astra solnego są sztywne łodygi (potrzebne do magazynowania wody). Jako roślina dwuletnia w pierwszym roku aster wytwarza różyczkę liści, w drugim pędy z kwiatostanami. Nasiona astra solnego rozsiewane są głównie przez wiatr

Słonolubna piękność

Aster solny jest także halofitem (słonoroślem), tzn. rośliną słonolubną rozwijającą się na silnie zasolonym podłożu. Słonorośla występują na świecie zarówno na stanowiskach mokrych (mokradła), jak i suchych (pustynie, półpustynie). Aster, jak i inne halofity, jest przystosowany do takich siedlisk: gromadzi wodę w mięsistych organach (liściach, łodydze) i jest w stanie wydalać nadmiar soli przez gruczoły wydzielnicze. Na polskim wybrzeżu Bałtyku aster solny rośnie głównie na nasłonecznionych stanowiskach w obrębie płaskich odcinków brzegu morskiego, na brzegach rzek i kanałów, znajdujących się w obszarze wpływu wód morskich i również na zasolonych brzegach wód śródlądowych.

Podlega ścisłej ochronie

Aster solny od 2004 roku objęty jest ochroną gatunkową. W Polskiej Czerwonej Liście Roślin (jeden z wykazów gatunków zagrożonych wyginięciem) został uznany za gatunek narażony z uwagi na silnie pofragmentowany obszar występowania i niewielką liczbę stanowisk (stanowiska na polskim wybrzeżu w województwie zachodniopomorski pomorskim i warmińsko-mazurskim, właśnie na brzegu Zalewu Wiślanego przy Wysoczyźnie Elbląskiej oraz rzadko w centralnej i wschodniej części kraju), a także obserwowane zmniejszanie się powierzchni i jakości siedlisk oraz liczby stanowisk. Zagrożenie tej rośliny wynika głównie z różnych form antropopresji takich jak osuszanie solnisk, umacnianie i zabudowa brzegów oraz brak zasilania wodami słonymi. Innym zagrożeniem jest zarastanie solnisk przez bardziej ekspansywne gatunki, szczególnie trawy. Aby zachować ten gatunek w Polsce, konieczne jest prowadzenie ochronny czynnej, czyli aktywnych działań w tym np. wykaszanie traw.

WYSOCZYZNA ELBLĄSKA OD A DO Z:

Wysoczyznę Elbląską polecamy zwiedzać przy pomocy aplikacji Kraina Buka. To idealny przewodnik dla wszystkich aktywnych turystów, chcących poznać urokliwe miejsca i zakątki Wysoczyzny Elbląskiej. Aplikacja pokaże najciekawsze miejsca, zabytki, pomniki przyrody i inne okoliczne atrakcje do odkrycia w trakcie urlopu lub wolnego weekendu. Zeskanuj kod QR, by pobrać aplikację na swój telefon.